ben seni yaralarından tanıdım ecelime son kurşundun deli davalım n’olur bulutsuzluğuma darılma dudağında bizi gül kıyametime adım kala beni senden alma
aklım kara kış ellerim seni üşüyorbugün günlerden soğuk
ben aysız gecelerde çocukluğuma mektup yazardımah çocukluğum kağıt gemilerim düşlerim dudaklanıyor
sesin kokuma gizli yıldızları sönük geceler de dilime yağmursun
gözlerini uyuyorum her gecebu kent içimin bahçesi gemilerim çözülüyor yüreğine ellerinle okşuyorsun bilmiyorsun kendi bakışlı kız ömrümün kırçıl masalısın uçurumlar vaad etme bana yaralısın…
Kahraman Tazeoğlu