Yokluğumda kendini kötü hissedecek tek bir insan bile yok,benim gidişim bir anlam ifade etmez,kimseyi ağlatmaz. Önemi yok alışıyor insan zamanla. Hissizleşiyor bir süre sonra. Artık bir çiçeğin kokusunu duymuyor kimse, ay dedeye iyi geceler demiyor. Bir çocuğun gözlerindeki sevinci görmüyor… Yorganın altına girip hayal kurmuyor kimse! Hiç ama hiç sevmemiş gibi herkes..
Ne çok insan var bu şehirde. Yalnız sen; bir tek sen yoksun.. Hep öyle olur zaten , karanlık gökyüzüne kimse kanat açmaz! Herkes maviye uçar.. Bu şehir karanlık sen; mavi peşinde..
Bugün yine seni özledim… Ne ben yokum, ne sen varsın..